Dag vriendjes! Dag vriendinnetjes!
Alles goed daar? Hebben jullie nog steeds zon daar? Anders neem ik wel een flesje gecondenseerd zonlicht mee van hier. Zo’n kwaliteit vind je nergens anders! Flesjes palmwijn daarentegen zal ik niet kunnen meenemen, spijtig genoeg. Dat goedje blijft steeds doorgisten tot de fles explodeert. Een beetje zoals bij mijn experimenten voor de thesis ivm mestvergisting… En in de handbagage op’t vliegtuig mag je geen alcohol hebben.
Ik kan al niet meer wachten tot ik terug ben. Het is hier een fantastische ervaring geweest, maar de laatste weken begon de eenzaamheid me toch te folteren. De eerste 2 maanden was er altijd wel iets te ontdekken, had ik nog massa’s te lezen boeken, moest ik bezinnen enz… Maar de voorbije weken zat ik door mijn boekenvoorraad. Er wordt hier maar gewerkt van 8u30 tot 14u of 15u, en voor de rest van de dag zit ik dus alleen in mijn huisje. Goed, er komen vaak buurkindjes op bezoek, en ik ga dagelijks naar het centrum, ik sport, maar er blijft toch steeds veel tijd over dat ik helemaal alleen zit, zonder gezelschap, zonder bezigheid.
Maar binnen 4 dagen is dat dus over! Ik ben nu bezig enkele souvenirtjes in te slaan en afscheid te nemen van alle mensen en plekken. Morgen ga ik een gebied bezoeken, dat mettertijd ontwikkeld zou moeten worden tot nationaal park voor ecotoerisme. Er zijn olifantensporen gevonden, en allerhande dieren zoals zebra’s, gazellen, apen, etc. komen er drinken. Dat wordt dus genieten!
Er is wel nog veel sensibiliseringswerk nodig bij de bevolking. Dagelijks zie je hier mensen toekomen met bakkenvol vlees dat daar werd geschoten. Vooral apenvlees. De koffieman (theeman eigenlijk) hier eet bijna dagelijks apenvlees omdat het zo extreem goedkoop is. Ik vind persoonlijk dat het enorm stinkt en natuurlijk volledig af te keuren is. Maar ja, wat moet een arme mens anders doen om aan proteinen te geraken? Seitan en tofu zijn hier bijzonder onverkrijgbaar.
Nu goed,
Ik hoop jullie dus te zien vanaf zaterdagnamiddag! Eens in België hoor ik jullie wel om iets af te spreken e .
Kben pipidada nu
Dikke kussen
zaterdag 18 april 2009
woensdag 15 april 2009
terug
Heel snel want internet valt heel de tijd uit:
Ik keer volgende week donderdag de 23ste terug, dan doe ik familiebezoekjes, en zaterdagnamiddag wil ik dan graag de beschikbare vrienden terugzien!
Ik laat snel meer weten als internet gedaan heeft met bokkensprongen
C
Ik keer volgende week donderdag de 23ste terug, dan doe ik familiebezoekjes, en zaterdagnamiddag wil ik dan graag de beschikbare vrienden terugzien!
Ik laat snel meer weten als internet gedaan heeft met bokkensprongen
C
dinsdag 31 maart 2009
Stierlijk
Dag beste allen,
even om te melden dat ik eindelijk weer de brousse intrek. Morgenvroeg vertrek ik en ik keer normaliter weer volgende week vrijdag. Kwestie dat je geen noodactieplan in gang zet omdat je even niet van me hoort.
Heb nog steeds geen voedingsbodem. Ik stop dus met wachten en laat die zaak gewoon vallen. Als het uit Belgie of Engeland zou moeten overkomen zou het iets te lang duren voor het hier geraakt. En mijn tijd hier begint te korten. Ik merk het aan allerlei kleine dingen: het werk vordert, de dagen worden en heel klein beetje langer, ik begin me te vervelen en af en toe, als de wind goed zit, ruik ik plots steak/friet of Westmalle tripel.
Een van de doelen van deze reis was me eens te kunnen bezinnen en er de tijd voor te nemen. Ondertussen is dit al wel voor een groot stuk gebeurd en is er dus al een reden minder om hier nog lang te blijven. Het zou dus wel kunnen dat ik iets vroeger terugkeer dan voorzien. Maar natuurlijk moet het werk eerst af zijn e.
Er is nog een speciaal iets gebeurd vorige vrijdag. Iets dat ik niet zo meteen had zien aankomen. Ik kwam 's ochtends toe op 't werk en er stond een koe aan een boom gebonden. Bllek dat er naar jaarlijkse gewoonte een ceremonie zou gehouden worden. De dorpsoudsten komen dan op bezoek en ieder steekt een speech af. Daarna wordt er gezamenlijk gebid voor een voorspoedige werking van Aprodel. En er worden kolanoten gegeten op de vriendschap. Trouwens, kolanoten zijn niet te vreten.
Best wel leuk om te zien. En zo is er tenminste respons vanuit de lokale gemeenschap op het werk dat Aprodel verricht en worden de banden aangehaald.
En vervolgens werd de stier dus geslacht. Zomaar op de bosbodem, met keukenmessen. Een man of vijf was dan een uur druk bezig met het villen en versnijden van dat beest. Het zag er niet echt hygiënisch uit, maar uiteindelijk was het toch best wel een lekker beest.
En mooi dat dit beest door iedereen samen werd geslacht eigenlijk. Zo heb je tenminste een band met je voedsel en ben je niet te snel geneigd tot overconsumptie denk ik dan. En het beest heeft een langer en mooier leven achter de rug dan welk industrieel opgekweekt beest in het Westen dan ook.
Soit, kben weg.
Tot lezens!
even om te melden dat ik eindelijk weer de brousse intrek. Morgenvroeg vertrek ik en ik keer normaliter weer volgende week vrijdag. Kwestie dat je geen noodactieplan in gang zet omdat je even niet van me hoort.
Heb nog steeds geen voedingsbodem. Ik stop dus met wachten en laat die zaak gewoon vallen. Als het uit Belgie of Engeland zou moeten overkomen zou het iets te lang duren voor het hier geraakt. En mijn tijd hier begint te korten. Ik merk het aan allerlei kleine dingen: het werk vordert, de dagen worden en heel klein beetje langer, ik begin me te vervelen en af en toe, als de wind goed zit, ruik ik plots steak/friet of Westmalle tripel.
Een van de doelen van deze reis was me eens te kunnen bezinnen en er de tijd voor te nemen. Ondertussen is dit al wel voor een groot stuk gebeurd en is er dus al een reden minder om hier nog lang te blijven. Het zou dus wel kunnen dat ik iets vroeger terugkeer dan voorzien. Maar natuurlijk moet het werk eerst af zijn e.
Er is nog een speciaal iets gebeurd vorige vrijdag. Iets dat ik niet zo meteen had zien aankomen. Ik kwam 's ochtends toe op 't werk en er stond een koe aan een boom gebonden. Bllek dat er naar jaarlijkse gewoonte een ceremonie zou gehouden worden. De dorpsoudsten komen dan op bezoek en ieder steekt een speech af. Daarna wordt er gezamenlijk gebid voor een voorspoedige werking van Aprodel. En er worden kolanoten gegeten op de vriendschap. Trouwens, kolanoten zijn niet te vreten.
Best wel leuk om te zien. En zo is er tenminste respons vanuit de lokale gemeenschap op het werk dat Aprodel verricht en worden de banden aangehaald.
En vervolgens werd de stier dus geslacht. Zomaar op de bosbodem, met keukenmessen. Een man of vijf was dan een uur druk bezig met het villen en versnijden van dat beest. Het zag er niet echt hygiënisch uit, maar uiteindelijk was het toch best wel een lekker beest.
En mooi dat dit beest door iedereen samen werd geslacht eigenlijk. Zo heb je tenminste een band met je voedsel en ben je niet te snel geneigd tot overconsumptie denk ik dan. En het beest heeft een langer en mooier leven achter de rug dan welk industrieel opgekweekt beest in het Westen dan ook.
Soit, kben weg.
Tot lezens!
woensdag 25 maart 2009
Dorst!
Manman toch, tis hier serieus warm aant worden hoor. Ik drink hier zowat 5L per dag. En heus niet enkel palmwijn! Vooral water en chloor.
Het eerste wat ik doe als ik terug ben is me laven aan de liefde, en het tweede zal dan toch wel zijn het pakken van een pint of drie. Wie gaat er mee terrasjes doen in mei? Aan Steven moet ik dat zelfs niet vragen...
Ik zou continu in't water willen springen om wat af te koelen. En dan ziet ge daar zo'n prachtig kabbelend sabbelande rivier die zowat het paradijs lijkt voor mijn dorstige ziel. Spijtig genoeg besef ik dan telkens op tijd dat het niet het paradijs maar de verboden vrucht is. Al die verdomde parasieten die paraat staan (of hoe zeg je dat bij een drijvend, spartelend iets) om je levend te verslinden.
Ik ben dus gestrand in Bafata, het veldwerk ligt stil, dus stort me nu vooral op de PC, die wonderlijk genoeg nog geen problemen heeft gegeven. Waarschijnlijk wel te verklaren doordat hier bijna nooit internet is en virussen dus weinig kans maken...
Ze zijn nog steeds op zoek naar voedingsbodem voor mijn bacterietjes, zodat ik verder zou kunnen met veldwerk. Nu is er hoop dat er deze week iets toekomt uit Dakar.
Ik leg me dus zoals een goeie missionaris toe op het werk, het trachten te bereiken van de geestelijke verlossing, de studie, de interactiemet de lokale bevolking en het celibaat. Waarvan sommige zaken al wat moeilijker liggen dan andere.
Het viel me onlangs op hoe weinig afval ik produceer. Zo ongeveer het volume van een melkbrik per twee weken (1L dus bedenk ik plots)... En hoe weinig WC-papier ik verbruik. Ook al is dat zondag en maandag iets hoger geweest dan gewoonlijk door mijn eerste acute diarreebui.
Hopelijk lezen jullie in het volgende bericht dat ik griot ben geworden en de kora of balafon bespeel. Heb namelijk een griot-dorp ontdekt en ga er me eens laten opleiden int weekend denk ik.
Ik laat jullie nu,
en hoe goed ik het hier ook heb, ik zal enorm blij zijn jullie weer te zien!
Het eerste wat ik doe als ik terug ben is me laven aan de liefde, en het tweede zal dan toch wel zijn het pakken van een pint of drie. Wie gaat er mee terrasjes doen in mei? Aan Steven moet ik dat zelfs niet vragen...
Ik zou continu in't water willen springen om wat af te koelen. En dan ziet ge daar zo'n prachtig kabbelend sabbelande rivier die zowat het paradijs lijkt voor mijn dorstige ziel. Spijtig genoeg besef ik dan telkens op tijd dat het niet het paradijs maar de verboden vrucht is. Al die verdomde parasieten die paraat staan (of hoe zeg je dat bij een drijvend, spartelend iets) om je levend te verslinden.
Ik ben dus gestrand in Bafata, het veldwerk ligt stil, dus stort me nu vooral op de PC, die wonderlijk genoeg nog geen problemen heeft gegeven. Waarschijnlijk wel te verklaren doordat hier bijna nooit internet is en virussen dus weinig kans maken...
Ze zijn nog steeds op zoek naar voedingsbodem voor mijn bacterietjes, zodat ik verder zou kunnen met veldwerk. Nu is er hoop dat er deze week iets toekomt uit Dakar.
Ik leg me dus zoals een goeie missionaris toe op het werk, het trachten te bereiken van de geestelijke verlossing, de studie, de interactiemet de lokale bevolking en het celibaat. Waarvan sommige zaken al wat moeilijker liggen dan andere.
Het viel me onlangs op hoe weinig afval ik produceer. Zo ongeveer het volume van een melkbrik per twee weken (1L dus bedenk ik plots)... En hoe weinig WC-papier ik verbruik. Ook al is dat zondag en maandag iets hoger geweest dan gewoonlijk door mijn eerste acute diarreebui.
Hopelijk lezen jullie in het volgende bericht dat ik griot ben geworden en de kora of balafon bespeel. Heb namelijk een griot-dorp ontdekt en ga er me eens laten opleiden int weekend denk ik.
Ik laat jullie nu,
en hoe goed ik het hier ook heb, ik zal enorm blij zijn jullie weer te zien!
woensdag 18 maart 2009
alloo alloo
Ik weet het, ik ging jullie twee weken met rust laten, maar de situatie is nu eenmaal wat veranderd. Ik heb voor 't eerst een kleine tegenslag gehad. Dat mocht ook wel eens, alles ging precies te gemakkelijk. Mijn voedingsmedium is onbruikbaar geworden doordat iemand het slecht bewaard heeft. Ik ben dus teru naar Bafata gemoeten, en nu stuur ik mijn discipelen uit naar Bissau en Senegal om een gelijkaardig product te zoeken. Hopelijk lukt dat een beetje...
Verder, ik ben gezond, heb ondertussen helemaal mijn draai gevonden hier, maar kijk toch ook stiekem uit naar de dag dat ik weerkeer.
O ja en ik heb nu een baardje, en ben beetje afgevallen denk ik.
Gelukkig kan ik geen foto's doorsturen :)
Veel plezier nog daar in Belgenland.
En bedankt ook voor de mails, die ik echter niet allemaal kan beantwoorden, omdat internet echt geen hulpvaardige partner is hier.
Dada
Verder, ik ben gezond, heb ondertussen helemaal mijn draai gevonden hier, maar kijk toch ook stiekem uit naar de dag dat ik weerkeer.
O ja en ik heb nu een baardje, en ben beetje afgevallen denk ik.
Gelukkig kan ik geen foto's doorsturen :)
Veel plezier nog daar in Belgenland.
En bedankt ook voor de mails, die ik echter niet allemaal kan beantwoorden, omdat internet echt geen hulpvaardige partner is hier.
Dada
donderdag 5 maart 2009
Staat voor het grijpen
Hieronder een tekstje over hoe het er misschien wel uitziet in het hoofd van iemand die een staatsgreep pleegt. Eigenlijk dus volkomen misplaatst. En ik weet ook niet waarom ik het op mijn blog zet, maar soit, 't staat hier nu toch al dus ik kan het even goed opsturen e:
Hij greep de staat, zij grepen de staat,
Jij grijpt de staat, wij grijpen de staat,
Ik zal de staat grijpen.
Want ik, dat is eerste persoon, dat is beter dan tweede en derde persoon. Ik zal eerste persoon zijn. Ik zal eerste persoon geweest zijn. Zo hoort het toch. Wat ben je nu echt geweest in je leven als je niet eens je eigen correcte grammaticale persoon bent geweest. Een eerste persoon, een ik, moet toch zichzelf zijn. En het zit nu eenmaal in mijn eerste persoonlijkheid om de eerste te willen zijn. Ik ben ik en jij bent jij. Ik ben eerste persoon en jij tweede. Zo hoort het toch?
En wat zou het ook, de staat een grijpen? Dat is toch gewoon traditie? Mijn zusje werd toch ook besneden? Jij hebt toch ook de macht gegrepen? Wie ben je nu helemaal als je niet een keer een staat hebt gegrepen? Als je niet een keer bent opgekomen voor je recht als eerste persoon?
En wat zou het ook, de staat eens grijpen? Het is toch maar een klein staatje? Een klein greepje dus. Ik vraag niet veel hoor. Zeg gewoon Meneer het Staatshoofd tegen me. Dat verdien ik toch als eerste persoon? Al is het maar voor eventjes…
Hij greep de staat, zij grepen de staat,
Jij grijpt de staat, wij grijpen de staat,
Ik zal de staat grijpen.
Want ik, dat is eerste persoon, dat is beter dan tweede en derde persoon. Ik zal eerste persoon zijn. Ik zal eerste persoon geweest zijn. Zo hoort het toch. Wat ben je nu echt geweest in je leven als je niet eens je eigen correcte grammaticale persoon bent geweest. Een eerste persoon, een ik, moet toch zichzelf zijn. En het zit nu eenmaal in mijn eerste persoonlijkheid om de eerste te willen zijn. Ik ben ik en jij bent jij. Ik ben eerste persoon en jij tweede. Zo hoort het toch?
En wat zou het ook, de staat een grijpen? Dat is toch gewoon traditie? Mijn zusje werd toch ook besneden? Jij hebt toch ook de macht gegrepen? Wie ben je nu helemaal als je niet een keer een staat hebt gegrepen? Als je niet een keer bent opgekomen voor je recht als eerste persoon?
En wat zou het ook, de staat eens grijpen? Het is toch maar een klein staatje? Een klein greepje dus. Ik vraag niet veel hoor. Zeg gewoon Meneer het Staatshoofd tegen me. Dat verdien ik toch als eerste persoon? Al is het maar voor eventjes…
woensdag 4 maart 2009
teken
Ik leef! Ik ben gezond!
Dit gewoon voor moesten jullie zich daar zorgen over maken e.
Het werk heeft hier een dag stil gelegen, de scholen zijn even gesloten geweest, maar ondertussen is het leven hier weer zijn gewone gangetje begonnen. Het was dan ook maar een moordaanslag of twee. Niet eens een staatsgreep. De mensen hier zijn blijkbaar al wat gewoon.
De voorzitter van’t parlement is ondertussen als interimpresident begonnen. De smeerlap! Zomaar mijn plaats inpikken, en dan nog zonder het te vragen…Gvd…
En deze zondag ga ik voor 2 weken naar de 2 meest oostelijke sectoren van het land om daar een 6tal dorpen te gaan bestuderen, evalueren, integreren en nog andere -eren.
Dat wordt waarschijnlijk wel ietwat lastig: 2 weken 0 comfort, en geen contact met jullie, mijn trouwe toehoorders, mijn steun en toeverlaat!
Maar ik overleef het wel, net zoals jullie die zonder mijn afwezigheid waarschijnlijk ook in een geestelijke woestijn rondwaren...
Tropische exotische groeten!
Uw ik
Dit gewoon voor moesten jullie zich daar zorgen over maken e.
Het werk heeft hier een dag stil gelegen, de scholen zijn even gesloten geweest, maar ondertussen is het leven hier weer zijn gewone gangetje begonnen. Het was dan ook maar een moordaanslag of twee. Niet eens een staatsgreep. De mensen hier zijn blijkbaar al wat gewoon.
De voorzitter van’t parlement is ondertussen als interimpresident begonnen. De smeerlap! Zomaar mijn plaats inpikken, en dan nog zonder het te vragen…Gvd…
En deze zondag ga ik voor 2 weken naar de 2 meest oostelijke sectoren van het land om daar een 6tal dorpen te gaan bestuderen, evalueren, integreren en nog andere -eren.
Dat wordt waarschijnlijk wel ietwat lastig: 2 weken 0 comfort, en geen contact met jullie, mijn trouwe toehoorders, mijn steun en toeverlaat!
Maar ik overleef het wel, net zoals jullie die zonder mijn afwezigheid waarschijnlijk ook in een geestelijke woestijn rondwaren...
Tropische exotische groeten!
Uw ik
maandag 2 maart 2009
update
Op de radio werd gezegd dat we om 9u een uitleg zouden krijgen van het parlement, omtrent de aanslagen en de daders. Echter nog steeds niets gehoord. Ook niet te verbazen. De media in dit land zijn sterk aan banden gelegd.
2 weken geleden stond hier nog een heel artikel in de krant, waarin stond dat het land nog nooit zo politiek stabiel was geweest. De leiders bevochten elkaar niet langer. Blijkbaar zijn ze in die analyse het leger vergeten opnemen.
Daar zit hem waarschijnlijk het probleem. Het leger bestaat grotendeels uit mensen van de Balanta-etnie, ook de vermoorde opperbevelhebber. Het zijn zij die indertijd de Portugezen hebben verdreven. Nu was wijlen de president Nino Vieira echter van de Pepel-etnie. De legerbaas is Balanta maar luisterde recentelijk wel enigszins naar de president. Dit zou misschien als verraad aanzien kunnen zijn. Het is dus blijkbaar moeilijk om het leger in de hand te houden.
Het tribalistische kantje wordt nog erger als je beschouwt dat de Mandinga indertijd hun machtspositie zijn verloren aan de Fula. En de handel in dit land is daarentegen wel in handen van Mauritaniers, die dus eerder de Fula zullen steunen. Hopelijk geeft dit etnieënmengsel geen vonken.
Aan de hele zaak zit waarschijnlijk ook wel de drugtrafiek verbonden. De regering had namelijk aangkondigd die te gaan bestrijden.
En dan is er nog de verdeeldheid rond het al of niet terugkeren van de verbannen Marinechef, die in november al een staatsgreep heeft proberen plegen…
Nog iets vreemd: sinds het bovenvermelde positieve artikel over de politieke situatie, 2 weken geleden, is er geen krant meer verschenen. Iedereen geloofd dat dit komt doordat de papiervoorraad op is…
Het is hier zeker wel spannend, en ik voel een soort opwinding, die journalisten waarschijnlijk ook voelen als ze toevallig een kaskraker binnenhalen.
2 weken geleden stond hier nog een heel artikel in de krant, waarin stond dat het land nog nooit zo politiek stabiel was geweest. De leiders bevochten elkaar niet langer. Blijkbaar zijn ze in die analyse het leger vergeten opnemen.
Daar zit hem waarschijnlijk het probleem. Het leger bestaat grotendeels uit mensen van de Balanta-etnie, ook de vermoorde opperbevelhebber. Het zijn zij die indertijd de Portugezen hebben verdreven. Nu was wijlen de president Nino Vieira echter van de Pepel-etnie. De legerbaas is Balanta maar luisterde recentelijk wel enigszins naar de president. Dit zou misschien als verraad aanzien kunnen zijn. Het is dus blijkbaar moeilijk om het leger in de hand te houden.
Het tribalistische kantje wordt nog erger als je beschouwt dat de Mandinga indertijd hun machtspositie zijn verloren aan de Fula. En de handel in dit land is daarentegen wel in handen van Mauritaniers, die dus eerder de Fula zullen steunen. Hopelijk geeft dit etnieënmengsel geen vonken.
Aan de hele zaak zit waarschijnlijk ook wel de drugtrafiek verbonden. De regering had namelijk aangkondigd die te gaan bestrijden.
En dan is er nog de verdeeldheid rond het al of niet terugkeren van de verbannen Marinechef, die in november al een staatsgreep heeft proberen plegen…
Nog iets vreemd: sinds het bovenvermelde positieve artikel over de politieke situatie, 2 weken geleden, is er geen krant meer verschenen. Iedereen geloofd dat dit komt doordat de papiervoorraad op is…
Het is hier zeker wel spannend, en ik voel een soort opwinding, die journalisten waarschijnlijk ook voelen als ze toevallig een kaskraker binnenhalen.
dood
Goeiemorgen,
Ik weet niet of het nieuws al tot bij jullie gelekt is, maar vannacht is de situatie hier in Republica Democratico da Guiné-Bissau serieus veranderd, voorgoed:
De president en de opperbevelhebber van het leger zijn afgemaakt.
De nachtwaker kwam het me net vertellen met een zekere ernst en neergeslagenheid, maar evenveel cynisme. "Altijd problemen in Guiné-Bissau. Nino (wijlen de president, nvdr.) wilt altijd problemen", zo zei hij.
Ondertussen heb ik even naar de radio geluisterd en met enkelen gepraat. Er wordt door sommigen vermoed dat het een afrekening is door de omgeving van de ex-opperbevelhebber van de marine, die vroeger al eens een staatsgreep had geprobeerd te plegen en daarom verbannen was. Maar niemand die het echt weet: "het is iets tussen de politiekers"...
Op de radio nog niets gehoord over wie de aanslagen opeist. Enkel een paar kleine politiekers die vragen om de goede vrede te bewaren.
Momenteel is het hier heel rustig. Een aantal mensen zitten buiten rond een radiootje met neergebogen hoofd. Maar de meesten zijn al weer aan het werk hier op de bureaus.
Hopelijk komt er snel duidelijkheid over de toedracht en gevolgen. Hopelijk wordt het niet te warm.
Toen ik tegen de nachtwaker zei dat ik voor president ging gaan, juichte hij dat toe: "We kunnen een witte gebruiken, hier hebben we toch altijd maar problemen".
En wat me emorm bevreemd: gisterenavond was ik bij kaarslicht aan het denken wat ik zou doen als ik president was van dit land. In mijn notitieboekje schreef ik een ruw stappenplan voor de komende 23 jaar om dit land uit het slop te trekken.
En wat ook nogal voorspellend was: voor het eerst was ik vannacht bang in mijn bed. Nog voor ik gehoord had over de aanslagen, terwijl die gebeurden zelfs, was ik bang. Ik hoorde geluiden die ik anders niet hoor, en dacht meteen aan geweerschoten. Terwijl de plaats van de aanslagen 150km verder is...
Ik hou jullie op de hoogte, ook wanneer ik president wordt.
Niet ongerust zijn, als het hier echt te warm zou worden, zet ik het wel op een loopje.
XXX
PS: foto's uploaden lukt echt niet, dus dat zal voor bij terugkomst zijn.
Ik weet niet of het nieuws al tot bij jullie gelekt is, maar vannacht is de situatie hier in Republica Democratico da Guiné-Bissau serieus veranderd, voorgoed:
De president en de opperbevelhebber van het leger zijn afgemaakt.
De nachtwaker kwam het me net vertellen met een zekere ernst en neergeslagenheid, maar evenveel cynisme. "Altijd problemen in Guiné-Bissau. Nino (wijlen de president, nvdr.) wilt altijd problemen", zo zei hij.
Ondertussen heb ik even naar de radio geluisterd en met enkelen gepraat. Er wordt door sommigen vermoed dat het een afrekening is door de omgeving van de ex-opperbevelhebber van de marine, die vroeger al eens een staatsgreep had geprobeerd te plegen en daarom verbannen was. Maar niemand die het echt weet: "het is iets tussen de politiekers"...
Op de radio nog niets gehoord over wie de aanslagen opeist. Enkel een paar kleine politiekers die vragen om de goede vrede te bewaren.
Momenteel is het hier heel rustig. Een aantal mensen zitten buiten rond een radiootje met neergebogen hoofd. Maar de meesten zijn al weer aan het werk hier op de bureaus.
Hopelijk komt er snel duidelijkheid over de toedracht en gevolgen. Hopelijk wordt het niet te warm.
Toen ik tegen de nachtwaker zei dat ik voor president ging gaan, juichte hij dat toe: "We kunnen een witte gebruiken, hier hebben we toch altijd maar problemen".
En wat me emorm bevreemd: gisterenavond was ik bij kaarslicht aan het denken wat ik zou doen als ik president was van dit land. In mijn notitieboekje schreef ik een ruw stappenplan voor de komende 23 jaar om dit land uit het slop te trekken.
En wat ook nogal voorspellend was: voor het eerst was ik vannacht bang in mijn bed. Nog voor ik gehoord had over de aanslagen, terwijl die gebeurden zelfs, was ik bang. Ik hoorde geluiden die ik anders niet hoor, en dacht meteen aan geweerschoten. Terwijl de plaats van de aanslagen 150km verder is...
Ik hou jullie op de hoogte, ook wanneer ik president wordt.
Niet ongerust zijn, als het hier echt te warm zou worden, zet ik het wel op een loopje.
XXX
PS: foto's uploaden lukt echt niet, dus dat zal voor bij terugkomst zijn.
donderdag 26 februari 2009
Hello!
Zeg ik ben jullie nu wel te missen hoor. En dat na 4 weken...Mietje!
Maar verder alles goed hoor. Ik doe mijn werk graag, de zon doet haar werk heel goed, nu nog de regering van Guiné-Bissau en dan is alles perfect!
Om er eens tussenuit te zijn ben ik maandag en dinsdag maar eens naar de hoofdstad Bissau gegaan, om daar toeristgewijs het carnaval te gaan inspecteren. En wat ik daar zag beviel me wel: Mamma fora! Ofte blote borsten! Heelder troepen preutsloos paraderende prachtige pronkende pekzwarte meisjes... Ik was dan ook niet de enige toerist daar.
En dinsdagavond dan naar de discotheek gegaan. Veel beter dan bij ons! En spotgoedkoop voor een vogel als ik met vreemde valuta. Echt toffe muziek die ze daar spelen. Van 21u tot 22u30 spelen ze dansbare Afrikaanse nummers en R&B-achtige dingen, en daarna tot 24u spelen ze slows! Worden natuurlijk massal veel koppeltjes gevormd, en dat is dan altijd eventjes treurig terugdenken aan thuis. Een slow is hier trouwens heel anders dan thuis. Je kan het best vergelijken met rechtopstaand vrijen met je broek nog toe.
Na al dat heidense vertoon van lichamelijk schoon ben ik dan woensdag maar gaan boetedoen in de kerk in Bafata. Aldaar heb ik niet de zweep gehanteerd, evenmin het kruis, maar wel de djembé en de piano! En ik kan u vertellen dat ik me na deze plichtsbewuste schuldbelijdenis extreem verlost en verlicht voelde. Net als de 2 Europese pastoors hier trouwens. Die hebben duidelijk wel andere middelen om zich te bevrijden van een bezwaard geweten, zoals daar zijn: vrouwen en meisjes. Maar goed, wie ben ik om hen te beoordelen? De almachtige God zal dit wel doen indien nodig. Tenzij natuurlijk ze naar de Guinese christelijk-animistische traditie op tijd een geit of twee slachten.
En in België? Nog steeds regen en kou? Dat is toch wel één van de zaken die ik absoluut niet mis. Nog zoiets is het wakker worden met een wekker of door het lawaai op straat. Hier wordt ik steeds wakker met de vogeltjes, de hanen en de zon. Zal dat eens moeten opnemen en in België verkopen als wekker-CD. Wat ik wel soms mis zijn: Westerse muziek, een avondje zeveren en leuteren op café met jullie, wakker worden en gaan slapen naast mijn Emmelief, op straat kunnen lopen zonder heel de tijd gevolgd of nageroepen te worden,...
Ik ga nu maar weer eens gaan. Kan iemand me nog vertellen wie de belachelijkste outfit had op de Oscars?
De tomaten! (andere groenten hebben ze hier niet)
En een dikke kus aan wie er een wil!
Zeg ik ben jullie nu wel te missen hoor. En dat na 4 weken...Mietje!
Maar verder alles goed hoor. Ik doe mijn werk graag, de zon doet haar werk heel goed, nu nog de regering van Guiné-Bissau en dan is alles perfect!
Om er eens tussenuit te zijn ben ik maandag en dinsdag maar eens naar de hoofdstad Bissau gegaan, om daar toeristgewijs het carnaval te gaan inspecteren. En wat ik daar zag beviel me wel: Mamma fora! Ofte blote borsten! Heelder troepen preutsloos paraderende prachtige pronkende pekzwarte meisjes... Ik was dan ook niet de enige toerist daar.
En dinsdagavond dan naar de discotheek gegaan. Veel beter dan bij ons! En spotgoedkoop voor een vogel als ik met vreemde valuta. Echt toffe muziek die ze daar spelen. Van 21u tot 22u30 spelen ze dansbare Afrikaanse nummers en R&B-achtige dingen, en daarna tot 24u spelen ze slows! Worden natuurlijk massal veel koppeltjes gevormd, en dat is dan altijd eventjes treurig terugdenken aan thuis. Een slow is hier trouwens heel anders dan thuis. Je kan het best vergelijken met rechtopstaand vrijen met je broek nog toe.
Na al dat heidense vertoon van lichamelijk schoon ben ik dan woensdag maar gaan boetedoen in de kerk in Bafata. Aldaar heb ik niet de zweep gehanteerd, evenmin het kruis, maar wel de djembé en de piano! En ik kan u vertellen dat ik me na deze plichtsbewuste schuldbelijdenis extreem verlost en verlicht voelde. Net als de 2 Europese pastoors hier trouwens. Die hebben duidelijk wel andere middelen om zich te bevrijden van een bezwaard geweten, zoals daar zijn: vrouwen en meisjes. Maar goed, wie ben ik om hen te beoordelen? De almachtige God zal dit wel doen indien nodig. Tenzij natuurlijk ze naar de Guinese christelijk-animistische traditie op tijd een geit of twee slachten.
En in België? Nog steeds regen en kou? Dat is toch wel één van de zaken die ik absoluut niet mis. Nog zoiets is het wakker worden met een wekker of door het lawaai op straat. Hier wordt ik steeds wakker met de vogeltjes, de hanen en de zon. Zal dat eens moeten opnemen en in België verkopen als wekker-CD. Wat ik wel soms mis zijn: Westerse muziek, een avondje zeveren en leuteren op café met jullie, wakker worden en gaan slapen naast mijn Emmelief, op straat kunnen lopen zonder heel de tijd gevolgd of nageroepen te worden,...
Ik ga nu maar weer eens gaan. Kan iemand me nog vertellen wie de belachelijkste outfit had op de Oscars?
De tomaten! (andere groenten hebben ze hier niet)
En een dikke kus aan wie er een wil!
maandag 16 februari 2009
Dagboek
Dag allen!
Bedankt voor de leuke reacties. Was bijna de Belgische humor vergeten...
Ik zal nu een bloemlezing uit mijn dagboek houden:
8/2: Doorgebracht in het dorpje Gantouda, vlakbij. Het was er een zot feest: Limbafonte. Dit is het jaarlijks ritueel reinigen van de lokale waterbron. En terwijl dat gebeurt is het tevens Cancurra. Dat wil zeggen dat er een paar mannen, verkleed als afzichtelijke bostrollen, rondlopen en iedereen onderweg slaan met twijgen, zogezegd om de bron te beveiligen. Alles begeleid door trommels en dans, en dat midden in een tropisch woud. Echt speciaal om zien, en het staat op film nu!
9/2: Het echte werk begint. Met de jeep naar provincie Contuboel over een weg, die waarschjijnlijk even goed is onderhouden als de snelwegen op Mars of de maan. Ik zal 5 dagen werken in de afgelegen dorpjes Embalocunda en Ga-Santim.
Hartelijk onthaald, direct eten (Sorgho) en een aarden huisje gekregen. Dan wordt de dorpsraad samengeroepen en ik stel me voor in het Frans. Mijn begeleider Vitorino vertaalt naar het Kyriol (universele taal in Guinee-bissau), en de dorpschef vertaald dit nog eens in het Fula (of Peul), de lokale taal. Dan interview met de vrouwen van't dorp. Eerst vertellen ze dat alles goed gaat in hun dorp, maar na een tijdje praten blijkt dat gelogen te zijn en komt aan het licht dat de hygiene in het dorp zeer slecht is. Er zijn maar 3 ntoiletten en die worden niet gebruikt. Ze lijden massal aan diarree, en de traditionele drinkwaterputten zien er niet uit.
Ik neem stalen en richt een labo in, in het schooltje. Dat was op slot en helemaal bestoft, want de leraar is op reis. Daarna gaan we samen palmwijn halen, vers van de boom.
Ondertussen is een haan voor me geslacht. Ik heb nog geprobeerd dit aanbod af te wimpelen, maar weigeren zou extreem onbeleefd geweest zijn. We eten de haan met rijst en pindasaus.
Die avond tot 1u buiten gepraat, Frans en Kyriol. Rondom ons zitten kinderen te halfslapen. Overal kampvuurtjes, radiootjes klinken, volle maan, rust, sfeer...
10/2:Vandaag hard gewerkt, landbouw bestudeerd, putten geinspecteerd en de analyses van gisteren overgedaan, want die waren alarmerend. Alle putten moeten eigenlijk ondrinkbaar verklaard worden in afwachting van een grondige opknapbeurt en ontsmetting. Het zijn echt bronnen van diarree. Niks verbazend eigenlijk, overal schijten ezels, geiten, kippen, varkens en mensen en de putten zijn niet beschermd. Tis eigenlijk erg. (Ondertussen zitten er een 15tal kinderen rond me, mij aant keuren, bespreken, betasten en aant proberen meelezen. Voel me beetje een aap in de zoo).
Daarnet werd de haan geslacht, die ik sebiet eet, gewoon op het dorpspleintje. 5 minuten later was al het bloed verdwenen, opgepikt door andere kippen. Dezelfde kippen die mijn "douche" hebben ondergescheten. Een douche is hier dus eigenlijk een strozeil en een emmer water. Soms enkel dat laatste.
De landbouw: geen materiaal, weinig water, hardwerkende vrouwen, en mannen die de problemen kennen maar zeggen er niets aante kunnen doen. En slapen, theedrinken, eten...
Begin te twijfelen of ze wel echt vooruit willen. In ieder geval zijn forse investeringen nodig. Ik kan slechts de allereenvoudigste maatregelen voorstellen en waterkwaliteit verbeteren.
Er begint iemand tambour te spelen, alle kinderen lopen erheen. Ik ook.
11/2: Vandaag eerst nog wat kleine dorpjes bezocht, een Fula-dorp en een Mandjak-dorp. Vlak naat elkaar, twee verschillende stammen, verschillende talen. Ze leven in harmonie en solidariteit met elkaar. Behalve dan in verkiezingstijd naar het schijnt, dan heerst het tribalisme. De voornaamste reden waarom ze in aparte dorpen wonen is volgens mij omdat de Mandjakken palmwijn drinken, en de Fula-moslims dit niet apprecieren. Behalve dan met carnaval, dan gaan ze wel drinken, maar voegen ze suiker toe om niet zat te worden naar eigen zeggen. Ik dacht dat carnaval een christenfeest was, maar hier vieren de Moslims gewoon mee. Bovendien eten de Moslims hier ook varkens, lopen hun vrouwen zonder hoofddoek en met blote borsten, en ze bidden gemiddeld 1 keer per week.
Bij mijn afscheid uit Embalocunda krijg ik nog een haan mee. Die wordt aan mijn valiezen gebonden, en alles wordt op de moto geladen. Halverwege de weg naar Ga-Santim vallen we door diep zand. Embreillage kapot. We proberen ze te herstellen, maar lukt maar half, te voet verder dus...
In Ga-Santim weer hartelijk onthaald. De situatie lijkt hier stukken beter.
Nog enkele weetjes:
-Fula-vrouwen hebben hangtieten
-Een kudde varkens heeft geen schrik van een magere hond
-En kip is soms aggressiever dan een hond
-Fula's zijn nogal patriarchaal
-Chinese moto's zijn brol
-Pro's pellen pinda's met 1 hand
-Douchen in oerwoud is zalig
-Ik wil Emmelie
12/2: Een hele dag aan de pomp van Ga-Santim gezeten: de liters tellen die ze oppompen. 3727 in totaal. Een hele dag op een stoel in de brandende zon. Zo mogelijk nog vervelender dan blokken.
13/2: Hoogtepunten:
-Nog een haan cadeau gekregen, geslacht, en bereid met citroen en bouillon.
-Terug naar Bafata in de laadbak van de truck, samen met 5 anderen
-Filomeno (directeur Aprodel) komt toe op terrein Aprodel rond 21u en doet of hij een afspraak heeft met de technisch verantwoordelijke, maar in de auto hoor ik gekuch van een jonge vrouw. Ik zie hem niet meer terug. Rara...
-Morgen kindercarnaval
-Vitorino denkt dat C. Columbus een Amerikaanse privee-detectieve was. Hij wil ook privee-detectieve worden.
-Ik praat soms Nederlands tegen mensen en verschiet ervan dat ze me niet verstaan.
Dieptepunten:
-Ik ben het beu te wachten bij alles wat je hier wil doen. In Belgie is wachten leuk, het is eens een moment rust. Hier is rust een sleur.
-Ondertussen is mijn assenbak (een halve plastieken fles, die tevens ook vuilbak is) in brand gevlogen. Ben er blij om, want het blussen ervan geeft me iets te doen.
14/2:Valentijn. Waaqr is mijn lief? Waarom ben ik hier?
Straks naar de discotheek om die gedachten van me af te zetten.
Al 8 dagen geen internet...
Voila, dat was't voor deze keer.
Tot lezens!
En zeg, als er bij jullie eens iets ernstigs gebeurt in't nieuws, laat het me dan weten in jullie reacties e! Maar geen woord meer over De Wever aub
Kussen
Bedankt voor de leuke reacties. Was bijna de Belgische humor vergeten...
Ik zal nu een bloemlezing uit mijn dagboek houden:
8/2: Doorgebracht in het dorpje Gantouda, vlakbij. Het was er een zot feest: Limbafonte. Dit is het jaarlijks ritueel reinigen van de lokale waterbron. En terwijl dat gebeurt is het tevens Cancurra. Dat wil zeggen dat er een paar mannen, verkleed als afzichtelijke bostrollen, rondlopen en iedereen onderweg slaan met twijgen, zogezegd om de bron te beveiligen. Alles begeleid door trommels en dans, en dat midden in een tropisch woud. Echt speciaal om zien, en het staat op film nu!
9/2: Het echte werk begint. Met de jeep naar provincie Contuboel over een weg, die waarschjijnlijk even goed is onderhouden als de snelwegen op Mars of de maan. Ik zal 5 dagen werken in de afgelegen dorpjes Embalocunda en Ga-Santim.
Hartelijk onthaald, direct eten (Sorgho) en een aarden huisje gekregen. Dan wordt de dorpsraad samengeroepen en ik stel me voor in het Frans. Mijn begeleider Vitorino vertaalt naar het Kyriol (universele taal in Guinee-bissau), en de dorpschef vertaald dit nog eens in het Fula (of Peul), de lokale taal. Dan interview met de vrouwen van't dorp. Eerst vertellen ze dat alles goed gaat in hun dorp, maar na een tijdje praten blijkt dat gelogen te zijn en komt aan het licht dat de hygiene in het dorp zeer slecht is. Er zijn maar 3 ntoiletten en die worden niet gebruikt. Ze lijden massal aan diarree, en de traditionele drinkwaterputten zien er niet uit.
Ik neem stalen en richt een labo in, in het schooltje. Dat was op slot en helemaal bestoft, want de leraar is op reis. Daarna gaan we samen palmwijn halen, vers van de boom.
Ondertussen is een haan voor me geslacht. Ik heb nog geprobeerd dit aanbod af te wimpelen, maar weigeren zou extreem onbeleefd geweest zijn. We eten de haan met rijst en pindasaus.
Die avond tot 1u buiten gepraat, Frans en Kyriol. Rondom ons zitten kinderen te halfslapen. Overal kampvuurtjes, radiootjes klinken, volle maan, rust, sfeer...
10/2:Vandaag hard gewerkt, landbouw bestudeerd, putten geinspecteerd en de analyses van gisteren overgedaan, want die waren alarmerend. Alle putten moeten eigenlijk ondrinkbaar verklaard worden in afwachting van een grondige opknapbeurt en ontsmetting. Het zijn echt bronnen van diarree. Niks verbazend eigenlijk, overal schijten ezels, geiten, kippen, varkens en mensen en de putten zijn niet beschermd. Tis eigenlijk erg. (Ondertussen zitten er een 15tal kinderen rond me, mij aant keuren, bespreken, betasten en aant proberen meelezen. Voel me beetje een aap in de zoo).
Daarnet werd de haan geslacht, die ik sebiet eet, gewoon op het dorpspleintje. 5 minuten later was al het bloed verdwenen, opgepikt door andere kippen. Dezelfde kippen die mijn "douche" hebben ondergescheten. Een douche is hier dus eigenlijk een strozeil en een emmer water. Soms enkel dat laatste.
De landbouw: geen materiaal, weinig water, hardwerkende vrouwen, en mannen die de problemen kennen maar zeggen er niets aante kunnen doen. En slapen, theedrinken, eten...
Begin te twijfelen of ze wel echt vooruit willen. In ieder geval zijn forse investeringen nodig. Ik kan slechts de allereenvoudigste maatregelen voorstellen en waterkwaliteit verbeteren.
Er begint iemand tambour te spelen, alle kinderen lopen erheen. Ik ook.
11/2: Vandaag eerst nog wat kleine dorpjes bezocht, een Fula-dorp en een Mandjak-dorp. Vlak naat elkaar, twee verschillende stammen, verschillende talen. Ze leven in harmonie en solidariteit met elkaar. Behalve dan in verkiezingstijd naar het schijnt, dan heerst het tribalisme. De voornaamste reden waarom ze in aparte dorpen wonen is volgens mij omdat de Mandjakken palmwijn drinken, en de Fula-moslims dit niet apprecieren. Behalve dan met carnaval, dan gaan ze wel drinken, maar voegen ze suiker toe om niet zat te worden naar eigen zeggen. Ik dacht dat carnaval een christenfeest was, maar hier vieren de Moslims gewoon mee. Bovendien eten de Moslims hier ook varkens, lopen hun vrouwen zonder hoofddoek en met blote borsten, en ze bidden gemiddeld 1 keer per week.
Bij mijn afscheid uit Embalocunda krijg ik nog een haan mee. Die wordt aan mijn valiezen gebonden, en alles wordt op de moto geladen. Halverwege de weg naar Ga-Santim vallen we door diep zand. Embreillage kapot. We proberen ze te herstellen, maar lukt maar half, te voet verder dus...
In Ga-Santim weer hartelijk onthaald. De situatie lijkt hier stukken beter.
Nog enkele weetjes:
-Fula-vrouwen hebben hangtieten
-Een kudde varkens heeft geen schrik van een magere hond
-En kip is soms aggressiever dan een hond
-Fula's zijn nogal patriarchaal
-Chinese moto's zijn brol
-Pro's pellen pinda's met 1 hand
-Douchen in oerwoud is zalig
-Ik wil Emmelie
12/2: Een hele dag aan de pomp van Ga-Santim gezeten: de liters tellen die ze oppompen. 3727 in totaal. Een hele dag op een stoel in de brandende zon. Zo mogelijk nog vervelender dan blokken.
13/2: Hoogtepunten:
-Nog een haan cadeau gekregen, geslacht, en bereid met citroen en bouillon.
-Terug naar Bafata in de laadbak van de truck, samen met 5 anderen
-Filomeno (directeur Aprodel) komt toe op terrein Aprodel rond 21u en doet of hij een afspraak heeft met de technisch verantwoordelijke, maar in de auto hoor ik gekuch van een jonge vrouw. Ik zie hem niet meer terug. Rara...
-Morgen kindercarnaval
-Vitorino denkt dat C. Columbus een Amerikaanse privee-detectieve was. Hij wil ook privee-detectieve worden.
-Ik praat soms Nederlands tegen mensen en verschiet ervan dat ze me niet verstaan.
Dieptepunten:
-Ik ben het beu te wachten bij alles wat je hier wil doen. In Belgie is wachten leuk, het is eens een moment rust. Hier is rust een sleur.
-Ondertussen is mijn assenbak (een halve plastieken fles, die tevens ook vuilbak is) in brand gevlogen. Ben er blij om, want het blussen ervan geeft me iets te doen.
14/2:Valentijn. Waaqr is mijn lief? Waarom ben ik hier?
Straks naar de discotheek om die gedachten van me af te zetten.
Al 8 dagen geen internet...
Voila, dat was't voor deze keer.
Tot lezens!
En zeg, als er bij jullie eens iets ernstigs gebeurt in't nieuws, laat het me dan weten in jullie reacties e! Maar geen woord meer over De Wever aub
Kussen
vrijdag 6 februari 2009
Hello!
Alles nog steeds goed hier. Ik voel me wel eens alleen, maar het went.
Ondertussen is ook het werk al goed op gang gekomen. We hebben een planning opgesteld voor de komende 3 weken en de agenda zit goed vol. Iedere volgende week zal ik telkens 5 dagen in een dorp verblijven om daar de waterproblematiek in kaart te brengen en oplossingen uit te denken. Alles in samenspraak met de lokale bevolking natuurlijk.
Ondertussen werk ik hier aan de voorbereiding van die studies. Ik heb vandaag ook voor het eerst mijn watertestkit gebruikt, om al eens te checken oft boeltje werkt. Ze bekeken me wel een beetje vreemd toen ik mijn apparaatjes en producten uithaalde. Ik heb een "veldlabo" ingericht op een tafel onder een afdak. Als bunzenbrander heb ik een kookpot op een kolenvuurtje, als afzuiging de wind, en als maatbeker een lege doos ijskreem van 500mL. En dan heb ik nog een hele technische ploeg van kijklustigen die ook allemaal graag eens een product in een schaaltje of buisje willen kappen. Ik krijg echt alle meewerking die ik kan wensen.
Gisteren was echt een mooie dag. Lekker hard gewerkt. En dan komt plots de buurjongen aankloppen. Hij wil bij me komen studeren. Ik leer hem een computer opstarten, Word en Excel gebruiken. Hij is er echt snel mee weg. Daarna komt hij met een oud chemieboek aanzetten en zet zich in een hoekje van mijn hut te studeren. Hij wil namelijk economie of geneeskunde studeren in het buitenland. Als er natuurlijk nog eens een beurs wordt uitgeschreven...
Dan gaan joggen, en dan komt het beste: palmwijn!
Amai is me dat een goed spul. Spotgoedkoop (ongeveer 20 eurocent per liter), extreem verfrissend, ongeveer 6graden alcohol denk ik, en bovendien gastronomisch uitermate verantwoord! Ik wil later ook een palmboom in mijn tuin, echt waar.
Alle, kben is weg.
Foto's, ja, als ik eens tijd heb...Inch-Allah!
Een dikke kus aan al mijn dierbaren
Alles nog steeds goed hier. Ik voel me wel eens alleen, maar het went.
Ondertussen is ook het werk al goed op gang gekomen. We hebben een planning opgesteld voor de komende 3 weken en de agenda zit goed vol. Iedere volgende week zal ik telkens 5 dagen in een dorp verblijven om daar de waterproblematiek in kaart te brengen en oplossingen uit te denken. Alles in samenspraak met de lokale bevolking natuurlijk.
Ondertussen werk ik hier aan de voorbereiding van die studies. Ik heb vandaag ook voor het eerst mijn watertestkit gebruikt, om al eens te checken oft boeltje werkt. Ze bekeken me wel een beetje vreemd toen ik mijn apparaatjes en producten uithaalde. Ik heb een "veldlabo" ingericht op een tafel onder een afdak. Als bunzenbrander heb ik een kookpot op een kolenvuurtje, als afzuiging de wind, en als maatbeker een lege doos ijskreem van 500mL. En dan heb ik nog een hele technische ploeg van kijklustigen die ook allemaal graag eens een product in een schaaltje of buisje willen kappen. Ik krijg echt alle meewerking die ik kan wensen.
Gisteren was echt een mooie dag. Lekker hard gewerkt. En dan komt plots de buurjongen aankloppen. Hij wil bij me komen studeren. Ik leer hem een computer opstarten, Word en Excel gebruiken. Hij is er echt snel mee weg. Daarna komt hij met een oud chemieboek aanzetten en zet zich in een hoekje van mijn hut te studeren. Hij wil namelijk economie of geneeskunde studeren in het buitenland. Als er natuurlijk nog eens een beurs wordt uitgeschreven...
Dan gaan joggen, en dan komt het beste: palmwijn!
Amai is me dat een goed spul. Spotgoedkoop (ongeveer 20 eurocent per liter), extreem verfrissend, ongeveer 6graden alcohol denk ik, en bovendien gastronomisch uitermate verantwoord! Ik wil later ook een palmboom in mijn tuin, echt waar.
Alle, kben is weg.
Foto's, ja, als ik eens tijd heb...Inch-Allah!
Een dikke kus aan al mijn dierbaren
dinsdag 3 februari 2009
stelèstien speaking
Jep, hier zijn we weer. Ik zit momenteel nog op bureau met 2 andere laatblijvers. Een anti-cliché dus: " Afrikanen die al 12 uur aan een stuk werken! Leg dat maar eens uit aan de Walen (en de Guchten). En het meisje laat Bissao-Guinese muziek schallen uit haar gsm. Sfeer in elke cm3 lucht!
Ben net gaan lopen met mijn buurjongen Florentino, en daarna met hem naar de stad gegaan om iets te drinken. Van mijn stekje naar de stad is ongeveer 5km, en dat doen we dus met de fiets. Iedere keer oppassen voor tegelijkertijd spelende kinderen, wandelende marskramers, moto's, taxi's, camions, ezels, varkens en kraters. Tzijn toeren!
Soit, in de stad dus eerst naar het atelier van een artiest gegaan en dan naar de secundaire school. De tweede lichting studenten van de dag heeft namelijk gedaan om 19u. En dan gaan alle jongens kijken naar de meisjes die buiten komen ("Boudji este bajouda!", "kijk naar dat meisje!"). Daarna stroomt een nieuwe lichting studenten binnen om les te krijgen tot !23u30!
Ondertussen wordt ik duizend keer aangesproken. Iedereen wil me een hand geven en vraagt naar mijn gezondheid, familie,.. En ze roepen me na: Branco Pelele: Wit vel. Niet beledigend, ze zijn content een witte te zien. Echt heel fijne mensen. Anders dan in Dakar. Daar maakte je ook overal vrienden, maar op een andere manier. Daar ging het ongeveer zo:
"Hei mijn blanke Afrikaanse vriend! Jij bent wit en ik ben zwart, maar als we onze aderen opensnijden, komt er bij beiden rood bloed uit. Wij zijn dus broeders. Wil je wat weten? Ik ben net 2 weken getrouwd en we zijn in verwachting van een kind, je bent de eerste aan wie ik het vertel, want ik zie dat je een goed mens bent. Daarom geef ik je dit (een ring of een ketting ofzo). Hou het en verkoop het nooit, of het zal ongeluk brengen." Mooi, denkt ge dan. Maar tkomt erop aan het zo snel mogelijk terug te geven, of 5 minuten later komen ze geld vragen, en komt ge echt niet meeer van ze af. Extreem agressieve verkoopstechnieken dus.
Weet je wat ik hier ook wel leuk vindt? Meisjes en vrouwen wassen zich langs de kant van de weg. Emme: kijken mag e!
Moet wegf, ze leggen boel plat.
Dada!
Ben net gaan lopen met mijn buurjongen Florentino, en daarna met hem naar de stad gegaan om iets te drinken. Van mijn stekje naar de stad is ongeveer 5km, en dat doen we dus met de fiets. Iedere keer oppassen voor tegelijkertijd spelende kinderen, wandelende marskramers, moto's, taxi's, camions, ezels, varkens en kraters. Tzijn toeren!
Soit, in de stad dus eerst naar het atelier van een artiest gegaan en dan naar de secundaire school. De tweede lichting studenten van de dag heeft namelijk gedaan om 19u. En dan gaan alle jongens kijken naar de meisjes die buiten komen ("Boudji este bajouda!", "kijk naar dat meisje!"). Daarna stroomt een nieuwe lichting studenten binnen om les te krijgen tot !23u30!
Ondertussen wordt ik duizend keer aangesproken. Iedereen wil me een hand geven en vraagt naar mijn gezondheid, familie,.. En ze roepen me na: Branco Pelele: Wit vel. Niet beledigend, ze zijn content een witte te zien. Echt heel fijne mensen. Anders dan in Dakar. Daar maakte je ook overal vrienden, maar op een andere manier. Daar ging het ongeveer zo:
"Hei mijn blanke Afrikaanse vriend! Jij bent wit en ik ben zwart, maar als we onze aderen opensnijden, komt er bij beiden rood bloed uit. Wij zijn dus broeders. Wil je wat weten? Ik ben net 2 weken getrouwd en we zijn in verwachting van een kind, je bent de eerste aan wie ik het vertel, want ik zie dat je een goed mens bent. Daarom geef ik je dit (een ring of een ketting ofzo). Hou het en verkoop het nooit, of het zal ongeluk brengen." Mooi, denkt ge dan. Maar tkomt erop aan het zo snel mogelijk terug te geven, of 5 minuten later komen ze geld vragen, en komt ge echt niet meeer van ze af. Extreem agressieve verkoopstechnieken dus.
Weet je wat ik hier ook wel leuk vindt? Meisjes en vrouwen wassen zich langs de kant van de weg. Emme: kijken mag e!
Moet wegf, ze leggen boel plat.
Dada!
maandag 2 februari 2009
Sta bom!
Dag allemaal!
Eindelijk kan ik even op internet. Hopelijk waren jullie nog niet al te ongerust, of juist wel...
Ben met 3 dagen vertraging uiteindelijk toegekomen op mijn stekje.
Heb lange tijd vastgezeten in dakar wegens vliegtuigtoestanden, dat heeft me dus de tijd gegeven om die stad te leren kennen. Conclusie van de verkenningstocht: Dakar is zot! Echt geschift druk, versta niet hoe ze er overleven.
Hier daarentegen is shet een waar paradijs. Ik heb een eigen hutje met bed en tafel, lekker gezellig en afgezien van de hagedis die in mijn toilet nestelt, is het volledig beestenvrij.
De stad is enorm afgeleefd, overal kraters in de hoofdweg, voor de rest geen weg. Iedereen rijdt met de fiets, waardoor ik wel eens aan gent moet denken.
Alles is zeer primitief. geen licht, geen frigos, geen niks. En hier op de burelen gaat de generator slechts van 9 tot 14u, dus tis bijna gedaan met spelen op de computer.
Nog iets wat het gebrek aan technologie illustreert: elk apparaat dat ik hier toon, noemen ze een "macina", een machien dus.
Vind het eigenlijk wel goed zo. ik heb leesmateriaal en kaarsen, en ik heb nog geen diarree gehad, wat wil een mens nog meer? Zijn lief ja, das wel een gemis...
Moet nu afsluiten, want ze leggen de boel plat.
Eén dezer ben ik er weer, met deze keer de leuke anekdotes.
De leute ginder!
Eindelijk kan ik even op internet. Hopelijk waren jullie nog niet al te ongerust, of juist wel...
Ben met 3 dagen vertraging uiteindelijk toegekomen op mijn stekje.
Heb lange tijd vastgezeten in dakar wegens vliegtuigtoestanden, dat heeft me dus de tijd gegeven om die stad te leren kennen. Conclusie van de verkenningstocht: Dakar is zot! Echt geschift druk, versta niet hoe ze er overleven.
Hier daarentegen is shet een waar paradijs. Ik heb een eigen hutje met bed en tafel, lekker gezellig en afgezien van de hagedis die in mijn toilet nestelt, is het volledig beestenvrij.
De stad is enorm afgeleefd, overal kraters in de hoofdweg, voor de rest geen weg. Iedereen rijdt met de fiets, waardoor ik wel eens aan gent moet denken.
Alles is zeer primitief. geen licht, geen frigos, geen niks. En hier op de burelen gaat de generator slechts van 9 tot 14u, dus tis bijna gedaan met spelen op de computer.
Nog iets wat het gebrek aan technologie illustreert: elk apparaat dat ik hier toon, noemen ze een "macina", een machien dus.
Vind het eigenlijk wel goed zo. ik heb leesmateriaal en kaarsen, en ik heb nog geen diarree gehad, wat wil een mens nog meer? Zijn lief ja, das wel een gemis...
Moet nu afsluiten, want ze leggen de boel plat.
Eén dezer ben ik er weer, met deze keer de leuke anekdotes.
De leute ginder!
woensdag 28 januari 2009
Major Tom to ground control
Bom día!
In Bissau is het de komende dagen 35°C warm en droog. Ik denk dat ik daar maar eens heen ga. Dan stop ik misschien wel eindelijk met snotteren. Toevalligerwijs ben ik ook gepakt en gezakt (wel degelijk door pakken en zakken, niets meer) en heb ik een vliegtuigticket op zak. Wat kan het lot toch voorzienig zijn!
Met vocht in de ogen en kriebels in de buik zeg ik jullie dan ook: Hasta la vista, amigos! (maar dan in't Portugees, Mandinga of Fula).
Tot wederzien beste witte vrienden!
PS: weet iemand wat het crash rate van Senegal Airlines is?
In Bissau is het de komende dagen 35°C warm en droog. Ik denk dat ik daar maar eens heen ga. Dan stop ik misschien wel eindelijk met snotteren. Toevalligerwijs ben ik ook gepakt en gezakt (wel degelijk door pakken en zakken, niets meer) en heb ik een vliegtuigticket op zak. Wat kan het lot toch voorzienig zijn!
Met vocht in de ogen en kriebels in de buik zeg ik jullie dan ook: Hasta la vista, amigos! (maar dan in't Portugees, Mandinga of Fula).
Tot wederzien beste witte vrienden!
PS: weet iemand wat het crash rate van Senegal Airlines is?
Abonneren op:
Posts (Atom)
Posts
